مطالعه اثر اسید آمینه آلانین بر شاخص‌های رشد، تغذیه و بازماندگی بچه تاسماهیان ایرانی (Acipenser persicus) انگشت قد

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات جیره غذایی حاوی درصدهای مختلف اسیدآمینه آلانین برعملکرد رشد، تغذیه و درصد بقا بچه تاسماهیان ایرانی (Acipenser persicus) در شرایط یکسان پرورشی در طرح کاملاً تصادفی طراحی و انجام شد. 600 عدد بچه تاسماهی ایرانی با وزن متوسط 4/0± 5/1 گرم و میانگین طول کل 9/1±1/6 سانتی متر( میانگین ± انحراف از معیار) به طور تصادفی در 15 حوضچه 50 لیتری (40 عدد در هر حوضچه) مجهز به سیستم هوادهی و دبی آب 2/0 لیتر در ثانیه، توزیع شدند. ماهیان به مدت 45 روز با یکی از پنج جیره غذایی (سه تکرار در هر تیمار) تغذیه شدند. تیمارهای شامل جیره غذایی نیمه خالص (بدون افزودن اسیدآمینه آلانین، تیمار شاهد)، جیره‌های غذایی محتوی سطوح 1، 2 و 3 درصد آلانین و تیمار پنجم جیره به نسبت مساوی 1:1 از منابع پروتئین گیاهی و حیوانی موازنه و در نهایت با 3 درصد اسیدآمینه آلانین فرموله گردید. نتایج حاصل از بررسی آماری این مطالعه بیانگر عدم وجود اختلاف معنی دار آماری در درصد بقای تاسماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف آلانین می‌باشد. حداکثر وزن نهایی (2/1 ± 9/5 گرم)، درصد افزایش وزن بدن (288 ± 1380 درصد) و شاخص رشد ویژه (4/0 ± 4/5 درصد در روز) در ماهیان تغذیه شده با 3% آلانین ملاحظه شد که با تیمارهای محتوی آلانین 1 درصد، تیمار شاهد و جیره محتوی منابع پروتئینی گیاهی و حیوانی برابر، برتری معنی‌دار آماری نشان داد. یافته‌های این بررسی نشان دهنده ضرورت حضور اسیدهای آمینه آلانین در جیره‌های غذایی تاسماهی ایرانی برای بهبود عملکرد رشد و تغذیه بچه ماهیان می‌باشد.